ﺷﻮرﺷﯽ ﮐﻪ در ﺳﺎل 1033ق. در اواﺧﺮ زﻣﺎﻣﺪاری ﺷﺎه ﻋﺒﺎس اول در اﯾﺎﻟﺖ ﮔﺮﺟﺴﺘﺎن ﺑﻪ ﺳﺮﮐﺮدﮔﯽ ﻣﻮراوی ﺑﻪ وﻗﻮع ﭘﯿﻮﺳﺖ و ﺗﺎ دورة ﺷﺎه ﺻﻔﯽ در 1044ق. ﻃﻮل ﮐﺸﯿﺪ، در ﺷﻤﺎر ﮐﺸﻤﮑﺶ ﻫﺎی ﻧﺨﺒﮕﺎن ﺑﺮ ﺳﺮ ﺗﺼﺎﺣﺐ ﻗﺪرت ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺑﻮد. ﻣﻮراوی ﺑﺎ ﺗﺤﺮﯾﮏ ﺑﺰرﮔﺎن ﮔﺮﺟﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ آﻧﻬﺎ را ﻣﺘﺤﺪ ﮐﻨﺪ و ﺑﻪ ﺷﻮرش ﻋﻠﯿﻪ ﺷﺎه ﻋﺒﺎس اول وادار ﮐﻨﺪ. اﯾﻦ ﺷﻮرش ﺑﺎ ﺣﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﺳﭙﺎه ﻗﺰﻟﺒﺎش در ﮐﺎﺧﺖ و ﻗﺘﻞ ﺳﺮداران ﻣﺸﻬﻮر ﺻﻔﻮی، ﻗﺮﭼﻘﺎی ﺧﺎن و ﯾﻮﺳﻒ ﺧﺎن آﻏﺎز ﺷﺪ و داﻣﻨﮥ آن ﺑﻪ ﻣﻨﺎﻃﻖ دﯾﮕﺮ ﮔﺮﺟﺴﺘﺎن رﺳﯿﺪ و اوﺿﺎع ﻧﻮاﺣﯽ ﺷﻤﺎل ﻏﺮﺑﯽ اﯾﺮان را دﭼﺎر ﺑﺤﺮان ﮐﺮد. آﺛﺎر و ﭘﯿﺎﻣﺪﻫﺎی اﯾﻦ ﺷﻮرش ﻣﻮﺟﺐ واﮐﻨﺶ ﻗﺎﻃﻊ و ﺳﺮﯾﻊ ﺷﺎه ﻋﺒﺎس اول ﺑﺮای ﺳﺮﮐﻮب آن ﺷﺪ، ﺑﻪ وﯾﮋه ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﺑﻬﺮه ﺑﺮداری دوﻟﺖ ﻋﺜﻤﺎﻧﯽ از ﯾﮏ ﺳﻮ و ﻧﺎرﺿﺎﯾﺘﯽ ﺑﺰرﮔﺎن ﮔﺮﺟﯽ از ﺳﻮی دﯾﮕﺮ. در ﺑﺮوز ﺷﻮرش و ﭘﻨﺎﻫﻨﺪﮔﯽ ﻣﻮراوی ﻗﺪرت ﻃﻠﺒﯽ و اﻧﮕﯿﺰه ﻫﺎی ﺷﺨﺼﯽ او، ﺧﺸﻮﻧﺖ ﺷﺎه ﻋﺒﺎس اول و ﺷﺎه ﺻﻔﯽ در ﺑﺮﺧﻮرد ﺑﺎ ﮔﺮﺟﯿﺎن و ﺣﺲ اﻧﺘﻘﺎم ﺟﻮﯾﯽ ﻣﻮراوی از ﻗﺰﻟﺒﺎﺷﺎن را ﻧﻤﯽ ﺗﻮان ﻧﺎدﯾﺪه اﻧﮕﺎﺷﺖ.
noormags.ir