علامه محمد باقر مجلسی
پیدایی حکومت صفویه در نخستین سالهای سدهی دهم هجری/شانزدهم میلادی،یکی از مهمترین تحولات تاریخ ایران و اسلام است.از مهمترین ویژگیهای حکومت صفویه،رسمیت[عمومیت و اشاعه]بخشیدن به مذهب شیعهی دوزاده امامی در گسترهی ایران بزرگ آن روزگار و تأسیس حکومتی مبتنی بر آن است.در این میان نقش فقیهان و عالمان شیعه و اقدامات آنان در فراهم آوردن مقدمات گسترش مذهب شیعه قابل توجه است. یکی از این فقیهان و عالمان علامه شیخ محمد باقر مجلسی (0111-7301 هـ.)است.وی از نخستین و پرکارترین عالمان شیعی ایرانی است که به تجمیع،ترجمه و نشر احادیث امامان دوازدهگانهی شیعه(ع)به زبان فارسی پرداخت.مجلسی با قبول مناصب امامت جمعه،قضاوت و شیخ الاسلامی در دورهی شاه سلیمان(5011-7701 هـ.)و سپس شاه سلطان حسین(5311-5011 هـ.)با استفاده از نفوذ و قدرت خود تلاش فراوانی در جهت اصلاح امور خلق برپایهی مبانی ناب شیعه و مبارزه با تصوف و فلسفه انجام داد. مسئلهی اساسی پژوهش حاضر،بررسی نقشه علامه مجلسی در گسترش و تثبیت تشیع در ایران است و مؤلف سعی نموده است تا به بررسی توصیفی و تحلیل نقش علامه مجلسی در آن عصر،اقدامات او و پیامدهای آن بپردازد. noormags.ir
+
شنبه ۲۸ مرداد ۱۳۹۶ ساعت ۱۲:۱۳
نظر شما